Elke dinsdagavond schilder ik bij Kés Aerts, kunstschilder en mijn docent. De enige activiteit op hobby gebied die in mijn leven in Coronatijd, op een paar maanden na, door kon en kan gaan. Kés heeft een prachtig groot atelier, waardoor wij met een aantal mensen met 1,5 meter afstand, mondkapje op en handen desinfecteren kunnen blijven komen. Geweldig.
Een gedeelte van het atelier van Kés
Oude liefde roest niet
Schilderen is mijn lust en mijn leven. Ik ben begonnen met potlood en maakte tekeningen vanaf mijn zestiende. Mijn eerste abstracte schilderijen met acrylverf maakte ik rond mijn twintigste levensjaar. Tot ik mijn eerste kind kreeg in 1995 heb ik geschilderd. Ik deed af en toe een cursus, maar ik was vooral thuis bezig. Ik heb daarna 24 jaar geen kwast, schildersezel, verf of doek meer aangeraakt. Je kent dat wel: druk, druk, druk. Een gezin met man en drie kinderen en een intensieve baan slokte al mijn liefde, tijd en aandacht op, wat ik graag gedaan heb. Al die tijd wist ik dat ik het schilderen weer zou oppakken. Liefde voor het schilderen zit diep, die raak je niet kwijt. Van het verjaardagsgeld wat ik gekregen heb toen ik 50 werd heb ik alle schildersbenodigdheden gekocht, zodat ik meteen kon beginnen als ik de kriebels kreeg.
Vuur
En kriebels kreeg ik!
Ruim een jaar geleden voelde ik mij zo boos, gefrustreerd en verdrietig om een niet beantwoorde liefde in mijn leven dat ik in een opwelling een klein schilderij gemaakt heb (beter dan je servies kapot gooien). In een uur tijd stond het op het doek. Als een bezetene was ik bezig geweest en het voelde goed. Ik heb dit schilderij in laten lijsten en opgehangen in mijn woonkamer. Niet omdat het mijn beste schilderij is, maar omdat dit schilderij (en de onbeantwoorde liefde) het vuur in mezelf en het vuur voor het schilderen weer aangewakkerd heeft. Het schilderij heet dan ook "vuur". Hoe origineel, haha.
Mijn schilderij "Vuur"
Les bij Kés
Ik had daarna grootse plannen met schilderen. Ik nam me voor om thuis regelmatig te gaan schilderen. Het kwam er alleen niet van. Uiteindelijk ben ik gaan googlen en kwam terecht bij Kés Aerts, zijn website sprak mij aan. Zo ben ik begin 2020 gestart met een cursus bij hem. Je koopt een 10 rittenkaart en je kunt daarna besluiten om door te gaan of niet. Ik kan je zeggen dat schilderen bij Kés super fijn is. Ik was mijn eerste schilderij aan het maken op de cursus en ik merkte dat ik in rondjes draaide. Ik bleef hangen in wat ik wist en merkte dat ik gevangen zat in mijn eigen ideeën en opvattingen over hoe en wat te schilderen. Kés heeft mij na een paar lessen uitgedaagd en gevraagd of ik het avontuur aan wil gaan met mezelf en de verf. Dat wilde ik maar al te graag.
Een van mijn experimenten
Experimenteren,
Kés geeft de kaders aan en binnen die kaders kan ik experimenteren. En juist dit zorgt bij mij voor een enorm gevoel van vrijheid. Ik schilder abstract en het blijkt dat daar nog zoveel over te leren valt. Elke les leer ik weer bij en leer ik meer over technieken, vormen, mezelf en mijn manier van schilderen. Ik geniet van het schilderen. Het leuke is dat iedereen mag zijn wie hij of zij is. Hij sluit aan bij waar jij of ik sta, hij dringt je niets op, vraagt of hij iets voor mag doen i.p.v. het gewoon te gaan doen.
Doordat ik me zo vrij voel en niet zo in mijn hoofd zit met gedachten zoals: dit kan ik niet, heb ik voor het eerst een niet abstract schilderij gemaakt. Ik kreeg via via een rond schildersdoek en besloot mijn eigen ontworpen boom uit mijn logo, gemaakt in samenwerking met mijn nicht Yasmin Wegman, te gaan schilderen. En ik ben best tevreden. Zo kun je dus van jezelf versteld staan.
De boom uit mijn logo
Soms kan je met woorden je gevoel niet uitdrukken, wat je met tekenen of schilderen wel kunt. Dit is de reden dat ik schilderen ook als mogelijke werkvorm gebruik in mijn werk als coach en therapeut. Schilderen is fantastisch!
Reactie plaatsen
Reacties