In mijn vorige blog schrijf ik over KOPP/KOV zijn ( kind van een ouder met psychiatrische problemen of kind van een ouder met een verslaving) en wat het betekent om dit te beseffen en wat de positieve kant is van het KOPP zijn (ja die is er). In deze blog had ik beloofd te gaan schrijven over zelfzorg.
Want hoe kun je nu goed voor jezelf zorgen als dit je niet geleerd is? Als je ouder (s) niet goed voor jou konden of wilden zorgen en jij vooral de zorg op je nam voor je ouders? En dus de behoeften van je ouders voorop stonden. Jij dus een grote verantwoordelijkheid voelde voor je ouder (s), al was je een klein kind. Jij waarschijnlijk in de loop van je leven een beetje kwijt bent geraakt wat je wilt, wat jouw behoeftes zijn, omdat die er niet mochten zijn. Jij geen goed voorbeeld had omdat je ouders ook moeilijk voor zichzelf konden zorgen. Ik heb goed nieuws: Veel is te leren. In deze blog geef ik een aanzet.
Vertel ik alles? Nee absoluut niet! Daar kun je wel een heel boek over schrijven. Wat is zelfzorg en hoe pas je dit toe in de praktijk? Dan ben ik nog wel ff bezig. Ik beperk me wat zelfzorg betreft met een voorbeeld uit mijn eigen leven. En aan de hand van dit voorbeeld beschrijf ik hoe je door goede zelfzorg de regie houdt over jouw leven. Want door goed voor jezelf te zorgen, leer en ontdek je wat jouw behoeftes zijn, wat je wilt en uiteindelijk dus ook wat je niet wilt. Doordat je weet wat je wil kan je keuzes gaan maken en krijg je de regie weer terug over jouw leven. En dat betekent dat jij bepaalt wat je wil in je leven en niemand anders. En dit geeft je kracht! Misschien niet meteen maar je zult merken dat het op de langere termijn echt werkt.
Verliefd geworden
Ik heb een tijdje geleden een man leren kennen waar ik een enorme klik mee had. We hebben elkaar ontmoet op een bijzondere plek in Duitsland. We gingen vriendschappelijk met elkaar om. Ik voelde me vanaf het begin vertrouwd bij hem. Aan het eind van deze periode werd ik verliefd op hem en ik wilde, voordat wij weer terug gingen naar Nederland, hem vertellen dat ik hem wel heel erg leuk vond. Ik stelde dit nog een paar dagen uit maar op de laatste ochtend heb ik het hem verteld, want ik zou het vreselijk vinden als ik het niet zou vertellen. Vraag me niet waarom. Iets met onzekerheid.
Ik stond te stuntelen en voelde me verlegen, maar ik vertelde hem hoe leuk ik hem vond. Hij antwoordde dat dit voor hem ook geldt. Hij voelde zich vertrouwd bij mij, zei hij. Poeh, wat een opluchting. We zouden contact houden, gelukkig woont hij bij mij in de buurt. We namen afscheid met een knuffel.
Thuis gekomen werd ik ziek, waardoor ik eerst uit moest zieken voordat we elkaar weer zouden zien. Maar de wetenschap dat ik hem snel zou zien gaf mij vleugels. Verliefd zijn is een lekker gevoel als ik weet dat die ander ook belangstelling heeft voor mij, ach ja voor wie niet? Ik appte dat het beter met me ging en ik hoopte dat hij mij zou uitnodigen voor een date en zo geschiedde. Joepie, ik was als een kind zo blij. We zouden een wandeling maken en daarna nam hij mij mee uiteten. Het was een hele gezellige date en hij nam afscheid met drie zoenen, waarvan één op mijn mond. Ik ging nog verliefder weer naar huis.
Twee dagen later appte hij mij om te vragen of ik zin had in een dagtripje met hem. Natuurlijk had ik daar zin in. Ook deze dag was heel gezellig. De volgende ochtend appte hij mij en vertelde hij me dat hij in de buurt was. We ontmoetten elkaar even en zag hem op zijn werk. Ik voelde me heel fijn. Ik werd enthousiaster door de dates met hem.
Verschil in behoeftes en verlangens
Een dag later belden we met elkaar en ik vroeg hem dit keer op date met mij. Hij reageerde niet zoals ik gehoopt had. Hij aarzelde, hij vertelde dat hij meer ruimte wilde voor zichzelf. Het kwam erop neer dat hij niets wilde afspreken. Dit betekende concreet dat we elkaar een tijdje niet zouden zien. Ik was teleurgesteld. Ik heb hem de volgende dag een appje gestuurd en gevraagd of hij langs wilde komen.
In dit gesprek heb ik aangegeven dat ik hem graag wat vaker wil zien om elkaar beter te leren kennen. Hij legde in dit gesprek uit dat hij tijd en ruimte nodig heeft. Dat hij niet weet of hij voor mij wil gaan, omdat er zoveel speelt in zijn leven. Kortom hij twijfelt. Hoe kun je nou twijfelen aan mij? haha. Bovendien gaf hij aan niet verliefd te zijn.
Maar hij wilde wel afspreken, wat ik ergens ook weer niet begreep want hij wilde ruimte voor zichzelf. Deed hij dit om te pleasen? Geen idee. Hij nodigde mij uit om bij hem te komen eten. Ik was blij dat ik voor mezelf opgekomen was. Het gaf mij een goed gevoel. De twijfel van hem liet ik op dat moment voor wat het was. Een soort van bord voor mijn kop?
Ondertussen voelde ik me fijn bij hem, maar ik voelde geen andere connectie dan de vriendschappelijke vanuit hem, maar die verdrong ik voor het gemak. Ik voelde de romantische aantrekkingskracht vanuit mij wel naar hem vanaf het begin van ons contact. De dag brak aan dat ik naar hem toe zou gaan. Met bloemen toog ik naar zijn plekje. Vol verwachting kwam ik daar aan. Het gaat te ver om hier in detail te vertellen wat er die avond gebeurde, maar die avond verdween mijn gevoel voor hem. Onze verlangens en behoeften lagen zo ver uiteen dat mijn hele wezen die avond al wist dat het voorbij zou zijn, al was het nog niet eens echt begonnen. Nu ik zelf nog. Ik ging teleurgesteld en in verwarring naar huis.
Dit wil ik!
De volgende dag realiseerde ik mij dat ik een man wil die mij super leuk en aantrekkelijk vindt en mij vrouwelijk laat voelen. Een man die voor mij gaat en niet twijfelt of hij een verbinding aan wil gaan, een man die klaar is voor de liefde. En met zijn hele wezen de intentie heeft een verbinding aan te gaan met mij, zowel geestelijk als lichamelijk. Een man die eerlijk is over zijn gevoelens en deze ook wil delen met mij, ook al zijn ze moeilijk.
Ik ben tot een pijnlijke conclusie gekomen: Hij is niet mijn man! Oh wat maakte mij dat verdrietig, wat was ik teleurgesteld. Ik had het graag laten slagen! Ik had 2 keuzes. Het blijven proberen in de hoop dat het toch zou komen tegen beter weten in. Ik zou me steeds ongelukkiger gaan voelen.
Of ik kon kiezen te stoppen nu ik me nog niet super gehecht had aan hem. En je raadt het vast al, ik koos voor het laatste. Om tot deze laatste keuze te komen had ik een gesprek met een vriendin nodig. Niet om te horen wat ik moest doen, maar zij herhaalde exact de woorden van mij waardoor ik door had welke keuze ik wilde maken. Namelijk stoppen met deze man. Vaak weet je zelf intuïtief al wat je wil, maar je verlangen is soms zo op de voorgrond, dat je het gevoel hebt te twijfelen en het niet weet. Maar ik wist het wel. Ik hoef geen genoegen te nemen met een kruimel. Die tijd heb ik gehad en wil ik niet meer.
Kiezen voor mezelf
De volgende dag spraken we elkaar tijdens een wandeling. Ik vertelde dat ik ging stoppen met het contact om mezelf geen geweld aan te doen. Ik vertelde hem dat onze behoeftes en verwachtingen zo ver uit elkaar liggen dat ik niet gelukkig ga worden met hem. Hij bleek ook gewoon minder leuk dan ik in eerste instantie dacht. Er is geen goed of fout, er is een verschil in behoeftes en die gaan niet bij elkaar komen. Ik kies voor mezelf en dit is een vorm van zelfzorg. Of er ruimte voor een vriendschap zou zijn, liet ik in het midden. Ik ben degene die verliefd was en niet wist of ik dit zou kunnen.
Zijn reactie vond ik niet fijn, hij wilde of kon mij niet begrijpen. Blijkbaar wilde hij het toch met mij proberen (had hij ineens geen twijfel meer?) en vond dat ik het wel heel snel opgaf. Ik ben blij toe. Velen van jullie zullen waarschijnlijk weten hoe het is om in een relatie te zitten die niet gezond en fijn is voor jou. Waarin je al concessies doet nog voordat de relatie goed en wel is begonnen. Ik kan er ook over mee praten, maar heb besloten dit nooit meer te doen.
Eigenlijk accepteerde hij mijn nee niet. Ik heb me niet om laten praten, wat hij wel geprobeerd heeft. Sterker nog, ik heb hem in niet misverstane woorden duidelijk gemaakt dat ik heel goed weet wat ik wil. Mijn nee blijft een nee. Ik zal hier niet herhalen wat hij tijdens de wandeling, in de app en mails geschreven heeft maar zijn nare reactie op mijn keuze om het contact te stoppen bevestigden mijn gevoel dat ik een juiste keuze heb gemaakt. Mijn verliefdheid, die blijkbaar ook niet heel diep ging, verdween als sneeuw voor de zon. Een vriendschap die eventueel had kunnen ontstaan is een gepasseerd station. Een man die zo naar en onvolwassen reageert op een afwijzing is mijn vriendschap niet waard.
Was ik wellicht wat snel met mijn besluit? Had ik hem meer kansen moeten geven? Heb ik het te snel opgegeven? Had ik eerder moeten zien dat hij zo anders is dan ik had gehoopt? Misschien wel, maar voor mij doet het er niet meer toe. Hij past niet bij mij en daar had ik een paar dates voor nodig. Hij is zoals hij is, ik ben zoals ik ben. Ik leef maar één keer en mijn tijd is kostbaar. Ik heb gekozen voor mezelf! En ik weet steeds beter wat ik wil in een relatie met een man. Mag ook best na 57 jaar!
Regie pakken
Doordat ik de regie over mijn leven heb terug gepakt door voor mezelf te kiezen voel ik mij niet meer verdrietig maar krachtig en trots op mezelf. Een relatie met deze man had mij heel veel verdriet en frustratie gebracht omdat hij mij niet kon bieden wat ik nodig heb in een relatie en ik heb mijzelf hiervoor behoed. Ik denk trouwens dat ik hem ook niet had kunnen bieden wat hij nodig heeft, maar dit ter zijde. De behoefte om een duurzame relatie te willen met een lieve man blijft uiteraard. Door deze ervaring en de hier uit voortvloeiende keuze heb ik weer meer vertrouwen dat de juiste man voor mij op m'n pad komt. Geduld is een schone zaak.
Ik hoop dat jij aan de hand van mijn voorbeeld begrijpt dat ik goed voor mezelf gezorgd heb door te stoppen met deze man. Dit is mijn weg die ik heb te gaan. Jij kunt ook de regie pakken over je eigen leven door weer te voelen wat je wilt, wat je belangrijk vindt, waar je blij van wordt. Als je daar weer connectie mee maakt zul je merken dat je weer makkelijker keuzes kunt maken, omdat je gaat voelen wat jij wilt. En welke keuze je ook maakt het is jouw keuze. Wat een ander er ook van vindt. Het zal je uiteindelijk krachtiger maken.
Per 1 januari 2024 geef ik geen individuele therapie meer. Ik heb besloten nog wel blogs te blijven schrijven over mijn eigen leven als KOPP-er. Als je vragen of opmerkingen hebt mag je mij altijd mailen naar info@levenscoachmarion.nl
Reactie plaatsen
Reacties