Opleiding tot rouw en verliestherapeut

Ik deed de opleiding voor rouw- en verlies therapie. Door deze opleiding te gaan beginnen durfde ik het aan om te starten met mijn eigen praktijk, nu een jaar geleden. Ik ben de opleiding mede begonnen om in de toekomst mijn cliënten de gelegenheid te geven hun therapie deels vergoed te krijgen, maar toen bleek dat mijn cliënten nu al de therapie deels vergoed krijgen door mijn opleiding transpersoonlijke psychotherapie.

Halverwege het jaar kwam ik er steeds meer achter dat de opleiding niet aansluit bij mijn behoeften en mijn kennis.  En het allerbelangrijkste voor mij is dat deze opleiding vooral gericht is op verlies na een overlijden van een dierbaar persoon. 

En  mijn praktijk  is gericht  op mensen die rouwen om een vader of moeder die niet in staat was om voor ze te zorgen, die niet onvoorwaardelijk konden lief hebben. Ouders die emotioneel onvolwassen zijn waardoor ze hun kinderen niet konden geven wat ze nodig hadden. Deze kinderen (KOPP) zijn aandacht tekort gekomen. Ze voelen dat zij er niet toe deden, omdat de psychiatrisch zieke ouder op de voorgrond stond en soms in hun volwassen leven nog steeds staat.

Dit rouwproces is een heel ander rouwproces dan rouwen om een dierbare persoon die is overleden. Ik kan erover meepraten, ik heb dit rouwproces namelijk zelf doorgemaakt. Als KOPPer verlangde ik heel lang naar een ouder die liefdevol is, die mij aandacht geeft, die onvoorwaardelijk van mij kan houden en er dus voor mij is, welke keuze ik ook maak. Het was een heel rouwproces om te beseffen en te accepteren dat dit niet gebeurd is en nooit zal gaan gebeuren. De psychiatrisch zieke ouder is niet in staat mij dit te geven en ik heb het los gelaten.

En nu heb ik besloten om te stoppen met de opleiding, gewoon omdat het kan! Een vriendin vroeg aan mij: wat zou je het liefste doen? Ik antwoordde: Ik zou het liefste willen stoppen. Haar reactie: waarom doe je dat dan niet?

Tja, waarom niet? Haha. Waarom zou ik nog 5 uur reizen per lesdag, 16 lesdagen volgen, toetsen maken enz, enz, terwijl de opleiding me zoveel moeite en energie kost en deze niet aansluit bij mijn praktijk en ik er dus ook niet voldoende voor terug krijg?

Stemmetjes in je hoofd

Waarom doorgaan?

“Omdat het moet, omdat ik er geld voor betaald heb. Zo zonde. Omdat ik geleerd heb om iets af te maken wat ik begonnen ben. Ik moet de opleiding toch afmaken? Ik kan toch niet zomaar stoppen met een opleiding?”

 Moeten, moeten, moeten. Herkennen jullie dit?

Ik besef dat dit klauwen vol energie kost. Ik zou niet weten waarom ik door moet gaan met iets waar mijn hart niet ligt.  Ik moet helemaal niets. Ik heb zelf gekozen voor deze opleiding en kan er zelf voor kiezen weer te stoppen. Is het niet  zonde dan?

Volg je hart

Het antwoord is volmondig nee.  En ik kan je zeggen: dit voelt zo goed! Het geeft me een vrij gevoel.

Hiermee wil ik niet zeggen dat je zomaar met een opleiding moet gaan stoppen als je er even geen zin in hebt. Of als 1 dag niet aansluit. Ik wil hiermee zeggen dat je altijd een keus hebt. Je moet niets. Je bent vrij om een keuze te maken. Ook al voelt dat niet altijd zo.

Ik hoor je al zeggen: maar je moet toch echt soms iets in het leven? Tuurlijk, je hebt geld nodig om rond te komen. De manier waarop je aan geld komt, bepaal jij, daar heb je een keus in. Als je deze keuze gemaakt heb, kan je er achter staan en voelt het niet meer als moeten.

Volg je hart.

Het zal je energie geven en doen beseffen dat wat je doet het enige juiste is.

Heb je ondersteuning nodig om tot keuzes te komen in je leven?

Of weet je niet wat je precies wilt?

Neem contact op via onderstaande button en ik neem zo snel mogelijk contact met je op.