Ik was 12 toen ik mijn eerste seksuele ervaring had. Helaas niet vrijwillig, ik ben verkracht in de bosjes. Ik wist niets van seks, masturbatie, mijn eigen lichaam, van stijve piemels, of orgasmes.
Je bent als slachtoffer niet schuldig
Heel lang was ik in de veronderstelling dat dit niet meer dan een gewone nare eerste seksuele ervaring was. Dat ik het toch wel zelf opgezocht had en zelf schuldig was. Het duurde tot 2017, bijna 40 jaar later, tot ik werkelijk tot het besef kwam dat ik verkracht ben. Het is me overkomen, ik was 12 en slachtoffer, ik wilde dit niet, ik wist niet eens wat seks was en ben hier niet schuldig aan. De jongen gedroeg zich seksueel grensoverschrijdend, hij meende recht te hebben op seks. Iedereen zal begrijpen dat deze ervaring nogal een negatieve invloed gehad heeft op mijn seksuele leven.
Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren. Ik ging met een vriendin naar buiten een stukje lopen. We kwamen een paar leuke jongens tegen en raakten aan de praat. We kregen aandacht, super leuk. Voor mij betekende dit gezien worden, aandacht, niks meer.
Op zoek naar aandacht, geen seks
Ik heb geen seksuele voorlichting gehad, wist van niks en was totaal niet bezig met seks. Achteraf betekende het contact voor deze jongen ( zeker jaren ouder dan ik): seks. Ik zal niet in detail vertellen wat er gebeurd is, dat laat zich raden. Nadien ben ik naar huis gelopen. Ik voelde me vies, heb mijn mond heel vaak gespoeld, moest kokhalzen maar de vieze smaak in mijn mond bleef. Eerst dacht ik nog dat hij in mijn mond geplast had. Ik had geen idee wat me toen was overkomen.
Ik kwam daarna op de kamer bij mijn zusje en weet nog dat ik heb overwogen om het haar te vertellen, maar wat moest een zusje van 10 met mijn informatie? Ik heb het ook mijn ouders niet verteld omdat ik me er slecht over voelde en ik er geen vertrouwen in had dat ze achter mij zouden staan en mij zouden steunen. Ik bleef alleen met mijn ervaring. En voelde me slecht en schuldig.
Thuis was het vrij kil en liefdeloos, en voelde me regelmatig heel eenzaam. Als je dan op een leeftijd komt dat je je gaat interesseren voor jongens en in aanraking komt met hen, voelt dat heel fijn natuurlijk. Op zoek naar aandacht, aandacht was wat ik wilde, geen seks. Wat ben je dan kwetsbaar. Enerzijds enorme behoefte aan liefde, en anderzijds totale onwetendheid over seks, je eigen behoeften en grenzen.
Toen ik 13 was ben ik in contact gekomen met nog een paar jongens die alleen uit waren op seks. Gelukkig kon ik mijn grens aangeven, en hebben zij deze grens geaccepteerd, met de nodige moeite. De vriendenkring waar deze jongens deel van uit maakten, praatten onderling met elkaar over welk meisje gewillig was, welke niet. Gelukkig had ik toen genoeg eigenwaarde dat ik niet te lang contact gehouden heb met deze jongens.
Dates met ogenschijnlijk leuke mannen
Wie denkt dat je als vrouw je grenzen alleen goed moet bewaken als je jong bent, komt bedrogen uit. Mijn ervaring van de laatste jaren is dat er mannen over mijn grens zijn gegaan en mijn grens (lees: nee, ik wil geen seks) niet respecteerden. Na mijn scheiding heb ik meerdere malen gedate met ogenschijnlijk leuke mannen. Mannen waarbij ik dacht: wie weet hebben we een keer seks, maar niet nu. Dit gaf ik ook duidelijk aan. Ik vind seks heerlijk, maar alleen als IK het wil. Klinkt logisch toch?
Seksueel grensoverschrijdend gedrag
Gelukkig waren er mannen die dit accepteerden en verder niet aandrongen. Tot mijn grote verbijstering waren er meerdere mannen die, na mijn nee, toch doorgingen met mij aanraken, proberen mijn kleren uit te trekken om verder te gaan. Dit is aanranding. Of mij met woorden probeerden over te halen. Onder het mom van: "jij vindt het toch ook lekker. Ik zie dat je het ook lekker vind, Moet toch kunnen. Jij hebt toch ook behoefte aan wat liefde. We vinden het allebei toch lekker, gun jezelf een verzetje."
En als je denkt dit zijn geen doorsnee mannen dan zal ik je uit de droom helpen. Het waren gewone, doorsnee mannen, vaders van puberdochters, mannen met fatsoenlijke banen. Waar het op neer komt is dat ze mijn nee niet konden accepteren. Een van de mannen was zelfs de volgende dag verontwaardigd dat ik geen contact meer met hem wilde. Hij besefte niet dat hij seksueel grensoverschrijdend was geweest. Dat vond ik nog het meest schokkend. Hij legde het probleem bij mij neer en vond mij maar vreemd dat ik geen seks wilde.
Het zijn mannen die in eerste instantie zeggen dat ze uiteraard de nee van de vrouw respecteren en uiteindelijk over mijn grens zijn gegaan. Zo ben ik onlangs ook een vriend kwijt geraakt. En waarom zijn ze grensoverschrijdend? Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk omdat ze geil zijn en hun zin willen krijgen en hun behoefte niet uit kunnen stellen. Ze vinden dat ze recht hebben op de ander. Het zijn net kleine kinderen.
Recht op nee zeggen
Ik heb lang geaarzeld om hierover te schrijven. Seks is ten slotte een intieme aangelegenheid waar je niet snel openlijk over praat. Maar juist daarom wil ik niet meer zwijgen. Juist omdat het een intieme aangelegenheid is, is het zo belangrijk dat grenzen gerespecteerd worden en is het belangrijk om naar buiten te brengen dat dit regelmatig nog niet gebeurt. Niet alleen mijn grenzen, maar ook jouw grenzen moeten gerespecteerd worden.
Wat ook de reden is dat je geen seks wilt, je hebt altijd het recht om nee te zeggen.
Ook als je eerst ja hebt gezegd.
Ook als je al bezig bent en je merkt dat het niet meer goed voelt.
Ook als de ander opgewonden is en zin in je heeft.
Ook als je zelf kwetsbaar bent en je op zoek was naar een beetje liefde en helemaal geen seks wilde.
Ook als je in een relatie zit en geen zin hebt.
Ik dacht dat dit vanzelfsprekend was, maar helaas.
Twijfel niet aan jezelf!
In eerste instantie twijfelde ik aan mezelf. Waarom wil ik op dat moment geen seks, ben ik spelbreekster? Zit ik raar in elkaar? ik zocht het bij mezelf, net zoals ik het vroeger als kind bij mezelf zocht. Ik deug niet, in plaats van te denken dat de ander niet deugt. Niet omdat hij seks wil, maar omdat hij mijn grens, mijn nee niet respecteert. Ik wilde op dat moment geen seks en wat ook de reden is, ik heb recht op een nee.
In eerste instantie dacht ik ook nog dat ik mijn grens niet goed bewaakt had, maar Ik had wel degelijk nee gezegd, meerdere keren in meerdere situaties. Ik kan dus heel goed mijn grenzen aangeven. Helaas waren het de mannen die deze grenzen niet accepteerden en respecteerden. Ze meenden recht te hebben op mijn lichaam. Niemand heeft recht op een lichaam van een ander.
Actie
Het wordt tijd dat er mannen op staan die andere mannen opvoeden. Mannen die het goede voorbeeld geven en andere mannen aanspreken op hun gedrag.
Daarnaast is het heel belangrijk dat je als kind en puber goede seksuele voorlichting krijgt waarin niet alleen aandacht is voor de praktische kant van seks maar ook aandacht voor het mogen aangeven van je eigen grenzen en het respecteren van de grenzen van de ander. Dit geldt uiteraard voor mannen en vrouwen.
Ik ben geen seksuoloog en toch vind ik het belangrijk om dit onder de aandacht te brengen omdat het een groot probleem is in de maatschappij. Een probleem wat vaak bij het slachtoffer neergelegd wordt. Het slachtoffer wordt vaak verantwoordelijk gemaakt voor het seksueel grensoverschrijdend gedrag van de dader. (Ze lokte het uit, ze wilde zelf ook, had je me maar niet moeten uitnodigen, had ze maar geen kort rokje moeten dragen, enz, enz.). Victim blaming ook wel genoemd.
En de verantwoordelijkheid moet liggen daar waar het hoort, namelijk bij de mensen die seksueel grensoverschrijdend gedrag vertonen.
En jij als slachtoffer zit met de gebakken peren.
Niemand heeft het recht over jouw grens te gaan!
Reactie plaatsen
Reacties
Je openheid is ontwapenend Marion.