Ik was 14 en kreeg een vriendje en was stapelverliefd. De verkering was serieus en mijn ouders reageerden eerst best oké. We hebben het over de eerste keer seks en dat het belangrijk was dat ik hierover met mijn ouders zou praten. Een beetje vreemd wel, realiseer ik me nu. Maar ik was niet gewend aan ‘normaal’ , dus ik wist niet beter.
Te mooi om waar te zijn
Het was bijna zoals ik altijd had gehoopt dat ik met mijn ouders zou praten, open en vertrouwelijk. Een half jaar later vertel ik mijn ouders, samen met mijn vriendje, dat ik inmiddels met mijn vriendje naar bed ben geweest. Op zich was het niet een noemenswaardig fijn of vervelend gesprek. Maar achteraf bekeken, was dat stilte voor de vreselijke storm.
Trauma
De volgende dag sloegen ze om. Seks hebben betekende aan de Pil, wat ik uiteraard goed nieuws vond. Omdat ik seks had met mijn vriendje, was ik oud genoeg om ook zelf voor alle andere “leuke” dingen te zorgen. Ik had seks, dus was ik volwassen, aldus mijn ouders. Niks gingen ze nog betalen. Mijn school en eten wel, maar kleren, sport (paardrijden) of hobby’s niet.
Ik voelde me zo verraden. Mijn eerlijkheid en het feit dat ik seks had werd afgestraft. Ik voelde me wederom slecht. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik ben naar mijn slaapkamer gegaan en heb daar uren gehuild. Ik vond het zo onrechtvaardig. Ik vond het vooral zo erg, omdat er vooraf de suggestie gewekt werd dat het oke was. Dat het oke was om seks te hebben. Mijn vertrouwen werd geschaad. Ook begreep ik het niet, want ik moest wel aan de Pil, maar eigenlijk keurden ze het niet goed wat ik deed, maar ze verboden het ook niet. Hoezo dubbele boodschap.
Spaarpotje met vakjes
Als ik uitging als puber dronk ik de hele avond water op de toiletten, omdat ik net genoeg geld had om de entree te betalen, toen 3 gulden. Naar sportclubs en hobbyclubs ging ik niet meer, want daar had ik geen geld voor. In die tijd kocht ik ook nauwelijks kleding.
Ik heb een baantje gezocht en ben uiteindelijk in een supermarkt gaan werken, maar dat kon pas op mijn zestiende. Ik had een ouderwets spaarpotje met meerdere vakjes waar ik al mijn verdiende geld in verzamelde en mijn geld echt verdeelde. Helaas rookte ik in die tijd ( alweer 30 jaar geen sigaret meer aangeraakt), dus ook daar moest ik geld voor opzij zetten.
Oh wat heb ik me regelmatig zielig gevoeld toen ik puber was. Ik voelde me zielig, niet boos. Ik kon niet boos worden. Ook dat kwam later.
De waaromvraag is niet helpend
Ik heb nooit begrepen waarom mijn ouders dit besluit toen hadden genomen. Waren ze het niet eens met mijn keuze, wilden ze me straffen of iets duidelijk maken? Waren ze jaloers? Gunden ze mij mijn geluk niet? Waarom hebben ze van tevoren mij niet verboden om seks te hebben, als ze het er niet mee eens waren? Ik weet het antwoord niet en zal er hoogstwaarschijnlijk nooit achter komen. Wat ik wel weet is dat er toen iets geknakt is, mijn vertrouwen was zo geschaad. Ik had het gevoel dat ik iets fout deed zonder te weten waarom. Dit is een gevoel wat ik ken uit mijn jeugd. Ik probeerde zo mijn best te doen en toch was het nooit goed, nooit goed genoeg.
Ik ben gestopt met me afvragen waarom? Waarom? Omdat het me niets oplevert. Ik werd er alleen maar ongelukkiger van. Het was onrechtvaardig, oneerlijk, raar en vreemd, dat zeker. Maar ik ga geen antwoorden krijgen. Het geeft een onmachtig gevoel, omdat er geen fatsoenlijk antwoord is. Ik betrok het altijd op mezelf. Ik deug niet, ik doe het fout, alles ligt aan mij.
Wat had ik anders moeten doen?
Het antwoord: niets, ik had niets anders moeten doen, ik had niks anders kunnen doen.
Ik moest ermee dealen. Het zei niets over mij ( ik was gewoon puber), maar alles over mijn ouders. Helaas kom je daar pas in je volwassen leven achter.
Door verwerking ontstaat ruimte voor nuance
Dit moment kan ik me herinneren als de dag van gisteren, het was een traumatische ervaring, waar ik EMDR voor heb gehad en psycho-therapie. De lading is minder geworden, de angst, verdriet en pijn voel ik minder, doordat deze gevoelens er mochten zijn en ik ze geuit heb. Hierdoor heb ik meer ruimte gekregen om de positieve kant van mijn ervaring te zien. Doordat ik zo vroeg al zelf verantwoordelijk was voor mijn eigen inkomen heb ik geleerd goed met geld om te gaan, om zuinig te zijn wanneer het nodig is. Ik ben daadkrachtig, ik neem actie wanneer het nodig is, ik heb doorzettingsvermogen, Ik zit niet bij de pakken neer, omdat ik vroeg heb geleerd voor mezelf te zorgen.
Mijn kwaliteiten door mijn jeugdervaringen
In deze tijd nu ik met stukken minder geld moet rondkomen merk ik hoeveel profijt ik heb van mijn kwaliteiten. Ik kan zuinig zijn. Ik maak net zoals vroeger potjes met geld, alleen nu op mijn bankrekening. Ik onderneem actie, ik pak door als dit nodig is. Deze eigenschappen helpen mij ook bij het opzetten en neerzetten van mijn eigen praktijk. Voel ik dan geen angst? Jazeker wel, maar het weerhoudt mij niet om te handelen.
Een (daad) krachtig mooi mens
Mijn jeugdervaringen hebben mij mede gemaakt tot wie ik nu ben; een (daad)krachtig mooi mens. Dit besef heeft mij enorm geholpen om ook de positieve kanten te zien van mijn jeugd. Ik vertelde een vriendin dat ik vroeger een ouderwetst spaarpotje had met meerdere vakjes en ik het jammer vond dat ik deze niet meer had. Ze heeft me deze spaarpot laatst cadeau gedaan. Zo lief! Nu ook een tastbare mooie herinnering.
Een weg naar heling, acceptatie en nuance
Deze weg kun jij ook gaan. De weg naar heling, acceptatie en nuance van dat wat er in je jeugd is gebeurd. Voordat je dat kunt, is het belangrijk ruimte te geven aan al je gevoelens die dit oproept. Ik begeleid je op deze weg.
Er is moed voor nodig om voor jezelf te kiezen en jezelf te bevrijden van een belaste jeugd. Los komen en vrij worden van al je gedachten, ideeën, verwachtingen, je verleden, frustraties, je hoop, is hard werken; dit doen we samen. Ik bied je een veilige omgeving waarin je de ruimte krijgt jezelf te ontwikkelen en te worden wie je wilt zijn en je vrij te voelen. Wil je weten hoe? Neem contact met me op.
Reactie plaatsen
Reacties