Loslaten

Recht hebben op

Ik wil Sinterklaas vieren met mijn volwassen kinderen. Een gevoel van: ik vind zoveel leuk buitenshuis en dat kan allemaal niet. Ik had het gevoel dat ik in ieder geval mijn kinderen nog om mij heen kon hebben en gezellig in familieverband samen kon zijn. Het voelde of mij iets werd afgenomen. Ik heb echt een paar dagen gebaald en me rot gevoeld en overwogen om voor te stellen aan mijn kinderen Sinterklaas gewoon door te laten gaan. Vanuit de gedachte: ik heb er recht op dus doe ik het gewoon.

Egoïstisch

Totdat ik een bericht op facebook las waarin een vrouw, met blijkbaar heel veel pijn en zich in een hel voelt, vertelde dat zij niet geopereerd kon worden, omdat de ziekenhuizen vol zitten en Covid-19 patiënten voor gaan. Haar operaties zijn uitgesteld, terwijl zij zich er al helemaal op aan het voorbereiden was en verlost zou gaan worden van haar hevige pijn. Het deed mij in één klap beseffen dat ik egoïstisch was door Sinterklaas met mijn kinderen te willen vieren op 5 december. Nog los van het feit dat mijn kinderen dit niet zouden willen.

Deze vrouw en met haar vele anderen, kunnen niet geopereerd worden omdat de ziekenhuizen weer voller stromen, doordat we onvoorzichtiger worden. Ik heb weinig invloed op het groter geheel, maar ik kan me wel aan de regels houden om te zorgen dat het virus zich minder verspreid, waardoor er minder mensen ziek worden en in het ziekenhuis belanden en deze vrouw  en andere ernstig zieke mensen geopereerd kunnen worden.

Aandacht en liefde

Mag ik dan niet meer boos, verdrietig of opstandig zijn? Tuurlijk wel, alleen het mooie is dat deze gevoelens verdwenen zijn nadat ik besefte dat ik alleen maar aan mezelf dacht en niet aan andere mensen. We vieren dit jaar geen sinterklaas met lootjes en suprises op 5 december en zoals het nu lijkt gaan we het vieren op een moment dat het wel kan. Ik houd me aan de maatregelen, niet omdat Rutte het gezegd heeft, maar uit liefde en aandacht voor mijn medemens. En dat voelt goed.