Maandagmiddag was ik druk aan het werk in mijn praktijk. En ineens kreeg ik allemaal appjes. We gaan in lockdown, alle winkels gaan dicht om 24.00. Er mogen maar 2 mensen op bezoek komen bij je thuis, 3 tijdens Kerst. De contactberoepen mogen, op een paar uitzonderingen na, hun werk niet meer doen, scholen gaan dicht, enz.
Huilende leerlingen
Nou ja ik hoef jullie de maatregelen niet allemaal te noemen. Iedereen zal ze kennen. Als je niet gekeken hebt naar de persconferentie, zullen ze wel op een andere manier naar je toe gekomen zijn. En of je het er nou mee eens bent of niet, dealen zullen we ermee moeten, of we willen of niet. Maar dat het een impact heeft op iedereen dat is duidelijk. Mijn oudste dochter is juf op een basisschool en zij vertelde dat ze het nieuws maandagmiddag vertelde aan de leerlingen en de meeste leerlingen barsten in tranen uit. Vakantie is leuk maar gedwongen thuis zitten is heel wat anders. Een kind zei tegen haar: "Nou juf, wie had ooit gedacht dat we het erg zouden vinden niet naar school te mogen".
En dan heb ik het nog niet eens over wat er achter de deuren gebeurt met gezinnen die weken op elkaars lippen zitten en de kinderen die in een onveilig thuissituatie zitten.
Voor mij persoonlijk leek er nog niet zoveel aan de hand. Ik dacht: " kerstboom in huis, we mochten toch al niet zoveel meer, de grote winkels meed ik al, dus ach". Het enige zware voor mij is dat ik Kerst hoogstwaarschijnlijk niet kan vieren met mijn gezin. Ik had zelf gedacht dat ik cliënten face to face zou mogen blijven ontvangen omdat ik niet onder de contactberoepen val.
Verontwaardiging
Niets bleek minder waar. Ik kreeg een mailtje van de beroepsvereniging met een uitgebreide uitleg waarom wij, complementaire therapeuten, onze cliënten niet face to face mogen zien. Ik val onder de contactberoepen en met mij alle complementaire therapeuten. Nou ja alle? Er zijn uitzonderingen. En zij mogen wel door werken en mensen ontvangen en behandelen. Bijvoorbeeld de vaktherapeuten. Geen idee waarom. Ik wil hier niet gaan kinnesinnen en als een klein kind gaan zitten mokken, waarom zij wel en ik niet.
Maar ik wil wel mijn punt maken want het gaat om mensen die hulp hebben gevraagd. Mensen die echt hulp nodig hebben, soms nadat ze al tijden tegen hulp aanhikken en eindelijk hulp hebben gevraagd. De hulp in de reguliere zorg, GGZ, psychologen mag wel face to face in je praktijk doorgaan. Voor mij onbegrijpelijk waarom dit niet voor alle hulp geldt. We hebben toch geleerd van de vorige lockdown hoe zwaar dit is voor mensen? Blijkbaar toch niet. Ik vind het moeilijk te verteren. Mijn hart huilt. Gelukkig kreeg ik een mailtje van Humanitas dat ik mijn werk als vrijwillig rouwbegeleider voort mag zetten en een eenzame man mag blijven bezoeken. Vanzelfsprekend gaat het werk in het Hospice door!
Teleurstelling
Deze nieuwe lockdown vraagt iets extra's van mijn flexibiliteit, aanpassingsvermogen en incasseringsvermogen. Het is keer op keer teleurstellingen verwerken. Had ik net verwerkt dat ik Sinterklaas niet kon vieren met mijn gezin, lijkt het er op dat ik ook Kerst niet met ze kan vieren, omdat we met zes mensen zijn, allen een eigen huishouden. Mijn zoon van 23 jaar zei terecht; Ik doe al 9 maanden zo mijn best, niets gaat door, ik zie bijna niemand, online school en dan kan ik straks ook niet eens Kerst vieren met mijn familie.
Balen om dit rot jaar
Ik merk dat ik steeds meer tijd nodig heb om me te herpakken. Het is het jaar van verlies. Voor mij persoonlijk: het overlijden van mijn vader, door de maatregelen zijn we beperkt in onze werkzaamheden in het hospice. Ik had een rijk sociaal leven wat vrijwel volledig stil is komen te liggen. Voor velen van ons: behoefte aan een knuffel, het niet afscheid kunnen nemen van je dierbaren door de maatregelen, het overlijden van je dierbaren aan Corona, verlies van een stuk vrijheid. Voor een aantal mensen verlies van gezondheid door Corona, verlies van baan of bedrijf, verlies van plezier in je leven, de mensen in de zorg werken zich drie slagen in de rondte en zo kan ik nog wel even doorgaan. Kortom één en al ellende. Het is gewoon een K#T jaar.
Het is belangrijk dat we onszelf gunnen te rouwen. We mogen onszelf toestaan stil te staan bij de vervelende dingen in dit jaar. We mogen balen van alles wat niet doorgaat en wat we missen. Voor de meesten van ons is het een bizar, vervreemdend, gek, eenzaam, moeilijk, zwaar en pijnlijk jaar. En hiervoor ruimte geven aan jezelf is essentieel zo niet noodzakelijk om straks weer verder te kunnen. Of je het nu eens bent met de maatregelen of niet. Daarom bak ik troostkoekjes!
Mijn zelfgebakken troostkoekjes
Groeien
Dit gezegd hebbende ben ik mezelf gaan richten op mijn online netwerk. Ik maak veel leuke en waardevolle connecties op Linkedln en Facebook. Ik heb een aantal leuke, leerzame gesprekken gevoerd waarvan sommige uitmonden in een ontmoeting. Ook heb ik al meerdere mensen blij kunnen maken met informatie over KOPP. Kortom ik ben mijn online netwerk flink aan het uitbreiden. Door anderen raak ik geïnspireerd om mij, naast mijn eigen praktijk gericht op Koppers, ook meer bezig te houden met lezingen en gastcollege's.
Ik merk dat er nog veel onwetendheid is rondom Kopp en er een grote behoefte is aan informatie. De groep Koppers is groot en verdient aandacht! Zo heb ik ook een pagina toegevoegd aan mijn website waar ik KOPP informatie verzamel. En ik overweeg om een training/groepstherapie te starten voor jong volwassen Koppers. Mochten er mensen zijn die met mij mee willen denken, graag. Stuur mij een PB, appje of een mailtje via deze website. 2020 was het jaar van verlies en rouw. 2020 is ook het jaar van de nieuwe mogelijkheden, nieuwe connecties, nieuwe vriendschappen, nieuwe kansen, van reflectie en van bezinning. En van de troostkoekjes!
Vooralsnog ga ik met mijn cliënten wandelen en merk ik dat hun acceptatie groter lijkt dan die van mij.
Een lichtje voor iedereen!
Kerst en Nieuwjaarsgroet
Ik wens al mijn familie, vrienden, kennissen, mede- cursisten van de Acquisitiecoach, mede- studenten en docenten van mijn opleiding rouw- en verliestherapie, Humanitas collega's, schildercursus collega's, mijn cliënten, facebook vrienden, linkedln connecties, verwijzers, gasthuis collega's, andere website lezers en collega's op mijn verdieping aan de Leonard Springerlaan een intiem, fijn Kerstfeest en een gezond en goede start voor 2021 met ruimte voor rouw, liefde en groei.
Reactie plaatsen
Reacties