Per 1 januari 2024 ben ik gestopt met het geven van individuele therapie aan mensen die opgegroeid zijn met een ouder met psychiatrische problemen (KOPP) vanwege persoonlijke omstandigheden. Ik ben ziek geworden en niet meer in staat om een eigen praktijk te houden. Ik merk dat mijn blogs wel gelezen worden, ook nadat ik gestopt ben met mijn eigen praktijk en daarom zal deze website online blijven en hoop ik jou te kunnen inspireren en jij je herkent in mijn persoonlijke verhalen en je gesteund voelen. Je bent namelijk niet alleen. Gedeelde smart is halve smart!
Dat is mogelijk. Als ervaringsdeskundig therapeut help ik je op jouw weg naar vrijheid. Omdat je leert te voelen wat jij belangrijk vindt in je leven, kom je beter in je vel te zitten en word gelukkiger.
Hierdoor ga je je vrij voelen. En er ontstaat ruimte om te groeien en daardoor wordt je (weer) de persoon die je wilt zijn.
Per 1 januari 2024 ben ik gestopt met het geven van individuele therapie vanwege persoonlijke omstandigheden. Ik ben ziek geworden en niet meer in staat mijn eigen praktijk te runnen. Helaas. De blogs kun je wel lezen, deze blijven online, net zoals de KOPP informatie pagina.
Al bij het telefoongesprek voor het maken van een kennismakingsgesprek voelde het goed bij jou. Ik vond het in eerste instantie best spannend om mijn verhaal te doen, maar dat was na dit gesprek helemaal verdwenen. Het voelde meteen vertrouwd, mede doordat je zelf ook een KOPP bent en begreep waar ik over vertelde. Bij jou voel ik me veilig, je nam de tijd voor mij zodat ik alles kon vertellen. En je liet mij de regie houden. Je ziet en gelooft mij en daar ben ik je dankbaar voor.
Ik neem met een goed gevoel afscheid van je en voor andere KOPP -ers zou ik zeggen: neem contact op met Marion!
Anoniem
"De gesprekken met jou hebben heel veel betekend voor mij, want daardoor is er veel los gekomen. Dat is ook de reden dat ik er nu aan toe ben om traumatische ervaringen te gaan verwerken. Ik merk het effect nog steeds. Heel fijn dat ik het met jou kon delen en je feedback hierop. Dank je wel."
Anoniem
"Marion heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan mijn ontdekkingstocht: wat het betekent om een volwassen Kopp kind te zijn, hoe dit van invloed is op wie ik nu ben en waar ik tegenaan loop in het leven.
De manier waarop ze haar kennis van zaken als professional en haar ervaringsdeskundigheid inzet waren voor mij erg prettig en passend. Ze levert echt maatwerk en sloot zorgvuldig aan bij mijn vraag en behoeften".
Zoë (niet haar echte naam),
"Graag wil ik jou bedanken voor de gesprekken die gevoerd zijn. Dit heeft mij geholpen om naar de toekomst te kijken i.p.v. naar het verleden. Dankzij jou durf ik weer te leven en dat is mij heel veel
waard".
Pieter ( niet zijn echte naam),
"Hallo Marion, ik vertrek met goed gevoel over het afscheidsgesprek. Het is een wat eenzame stap maar met een positieve herinnering. Dat laatste vind ik helpend voor bij het terugkijken. Goed te weten dat ik welkom ben voor een eventueel later gesprek. Goed idee op de achtergrond want we kennen elkaar alvast. Ik vond je een open en warm persoon met rake opmerkingen. Voelde soms een klik bij onze gedeelde ervaringen op het gebied van valkuilen en triggers. Als puzzelstukjes uit hetzelfde achterland (het Kopp-gebied) ze pasten in hetzelfde beeld. Ik werd er ook even vrolijk van: hoera! mijn probleem is niet uniek. Ik ben hierin minder eenzaam dan ik dacht. De vonkjes van herkenning gaven extra houvast. Ook om het idee van gedeelde smart denk ik. Die rake matches neem ik ook mee. "
Marcel (niet zijn echte naam),
"Ik heb veel over mezelf geleerd door onze sessies en daar ben ik erg dankbaar voor".
Marloes (niet haar echte naam),
"Dag Marion, Ik vind dat je hele mooie en voor mij rake blogs schrijft. Ik herken me in meerdere situaties die je beschrijft. Heel waardevol voor mij.
Vriendelijke groet"
Patricia
In mijn vorige blog schrijf ik over KOPP/KOV zijn ( kind van een ouder met psychiatrische problemen of kind van een ouder met een verslaving) en wat het betekent om dit te beseffen en wat de positieve kant is van het KOPP zijn (ja die is er). In deze blog had ik beloofd te gaan schrijven over zelfzorg.
Onlangs is de documentaire "Puinhoop" uitgezonden op televisie. Deze documentaire gaat over een inmiddels volwassen zoon (een KOPP) van een psychiatrisch zieke moeder en zijn struggle met haar. Persoonlijk vind ik het een prachtige film, integer gemaakt door deze zoon met liefde voor zijn moeder, ondanks de vreselijke dingen die ze tegen hem zegt en die ze gedaan heeft. Je voelt de loyaliteit naar zijn moeder toe.
Allereerst voel ik mij vereert dat ik gastblogger mag zijn op de website van Levenscoach Marion. Bedankt dat jij me daarvoor vroeg! Dit is mijn allereerste blog. Al langere tijd moet mij iets van het hart. Ik vind het een ontzettend droevig gegeven dat het zelfmoordcijfer in de LHBTIQ+ gemeenschap 4 keer zo hoog is als het gemiddelde in Nederland.
Inmiddels weten we dat het belangrijk is om veilig gehecht te zijn in je jeugd. Een veilige hechting is de basis voor de rest van je leven. Op welke wijze je gehecht bent beïnvloedt je verdere leven: hoe jij je ontwikkelt, hoe je relaties en vriendschappen aangaat, hoe je omgaat met teleurstellingen, gevoelens, kortom het bepaalt je hele zijn.
Het wordt tijd dat er aandacht komt voor de KOPPers en KOVers. Een KOPP is een (volwassen) kind van een ouder met psychiatrische problemen en een KOV is een (volwassen) kind van een ouder met verslavingsproblematiek. Geen leuk onderwerp, wel een noodzakelijk onderwerp. Vanaf maandag 14 november tot en met 20 november is het de week tegen de kindermishandeling in Nederland en daarom wil ik extra aandacht vragen voor deze vergeten groep.
Vandaag even geen prachtig verhaal over hoe mooi het leven kan zijn. Vandaag sta ik even stil bij alle mensen die alleen zijn, mensen die geen liefdesrelatie hebben maar dit wel zouden willen. Zoals ikzelf.
